Via een aantal veerboten vertrek ik naar Olderdalen.
Het is mooi zonnig weer maar het is gruwelijk koud, door de ijzige wind voet het nog kouder aan dan het al is. Onderweg kom ik 6 graden tegen op een thermometer. Ik trek dan ook mijn regen jas aan, niet omdat het regent maar omdat het zeer koud is.
Vanwege de kou lijkt het me geen goed plan om in een de tent te overnachten. Nabij Storslett ga ik in een te duur hondenhokachtig blokhutje.
Via de E6 rijd ik verder richting het hoge noorden. Af en toe even een bakkie koffie zoals hier bij Kafé E6.
Tot aan de E69 blijf ik op de good ol E6 rijden. Ik blijf de E6 een mooie weg vinden al zijn de meningen hierover nogal verschillend.
Na de E6 rijd ik de wonderschone E69 op. Voor mij de absoluut mooiste E weg in Europa. Nu is ze uitzonderlijk mooi in combinatie met de strakblauwe lucht. Dit kun je niet vertellen of op een foto of film zichtbaar maken, dit moet je zien.
De E 69 is het gebied van de rendieren en dat is te zien. Is wel oppassen geblazen met dat rondrennende vee. Vooral als je de tunnel wilt inrijden moet je even goed bij de les blijven.
Als ik even een stop maak komt er een motorrijder op een BMW 1200 GS aan. Het is de Engelsman die ik ontmoette in Helsinki op de camping. Zo kom je elkaar bijna 2000 km verderop weer tegen. We praten even over de route en over hoe koud het niet was. Ik rijd verder richting kaap. Als ik onderweg aan het filmen ben haalt hij me nog in.
Ik rijd rechtstreeks naar camping Midnattsol, ongeveer 13 kilometer voor de Noordkaap. Bij de receptie staat een bejaard mannetje die alleen Noors spreekt. Hij spreekt geen woord Engels. Het mooie is echter dat ik toch precies weet wat hij vertelt. Ik praat Twents tegen hem en hij begrijpt mij ook, echt lachen. Hij verteld me in het Noors dat ik vreselijk veel geluk heb. In de eerste plaats omdat ik vannacht de midzomernachtzon kan zien. Ten tweede omdat het dit jaar voor het eerst kan omdat het alle andere dagen bewolkt is geweest en ten derde omdat het vandaag voor het laatst kan. Soms heb ik ook wel mazzel.
Als ik naar de Noordkaap rijd kom ik plotseling een hele groep Moto-Guzzi rijders tegen. Ik rijd voorop en ga als eerste bij het loket om een kaartje te kopen voor de kaap. De vriendelijke dame achter het loket verwelkomt me en vraagt of ik tot de aangemelde gasten uit Italië behoor. Ik zeg nee, achteraf had ik ja moeten zeggen dan had ik met de King naar de Noorkaapbol kunnen rijden.