Als ik in Helsinki aankom is het al bijna donker. Mijn Garmin streetpilot geeft echter weer detailkaarten weer. Een camping staat snel en goed aangegeven als ik van de boot afkom.
Het is een prima camping, wel een beetje vol maar toch genoeg ruimte. De volgende morgen maak ik een praatje met mijn Engelse buurman die op reis is op zijn BMW 1200 GS. Hij heeft 12 weken de tijd. Gaat nu naar het noorden en wil daarna naar het zuiden inclusief Marokko. Ik geef hem nog wat tips over Marokko en hij is er blij mee.
Vanuit Helsinki rijd ik richting het noorden. Eigenlijk een beetje saaie wegen. Lang, veel bos, meertjes en weinig bochten. Wel zeer relaxed rijden hoor.
Ondertussen was de temperatuur behoorlijk gezakt, ik schat een graadje of 15. Ik krijg het behoorlijk koud na enkele weken meer dan 30 graden. Ik trek mijn handschoenen er bij aan en ik doe mijn kol om. Het is nog wel lekker zonnig. Dat zal ook de reden zijn dat ik enkele Finse motorrijders tegenkom die in een T-shirt op de motor zitten.
Tegen de avond is het nog wel even zoeken naar een camping. In Kalajoki staat groots TOP – camping middels grote borden langs de weg aangegeven. Ik rijd richting de camping die kort aan het strand ligt. Het is niet echt het soort camping dat ik zoek, maar het is er tenminste één. Het is een camping met veel schreeuwkinderen en waar allerlei voorstellingen tot laat in de avond zijn.
De ligging van de camping is wel mooi. Kort aan zee, de botnische golf en een heel mooi zandstrand. Hier kun je ook echt merken dat het veel langer licht is om 0.00 uur is het nog niet donker. Als het al donker is dan duurt het niet lang en is het binnen een mum van tijd weer licht.
De volgende morgen komt er een Fin bij me met een voorstel. Hij wil wel een keer op mijn Roadking rijden, dan mag ik een keer in zijn vliegtuig vliegen. Hij is vlieginstructeur op het naast de camping gelegen vliegveld. Ik sla zijn voorstel toch maar af en gooi het op hoogtevrees.
Mijn plan was om naar Tromso in Noorwegen te rijden, daar zit de meest noordelijke H-D dealer ter wereld en ik wilde graag een shirt. Ik voer de gegevens in de Garmin streetpilot in en vervolg mijn weg over de 8 richting Oulu, daarna pak ik de 21.
Wat ik wel leuk vond is dat de Garmin streetpilot mij een hele lange afstand kwam melden. “over vijf-honderd-drie-en-twintig- kilometer links aanhouden”.
De 21 is een mooie afwisselende weg. Je kunt er met gemak 120 km/h rijden. De weg loopt parallel aan de Zweedse grens en aan een kilometers lange rivier. Het is echt zo’n weg waar je het gevoel krijgt dat er nooit een eind aan komt. Grote hoeveelheden bos en water met daartussen een strook asfalt.
De eerste rendieren heb ik ook reeds gezien.
Aan het begin van de avond kom ik aan in Muonio. Aan de kant van de weg staat een bord met een aanduiding dat aan de linkerkant een blokhuttendorp is. Echt een prima plek voor weinig geld. De buitentemperatuur kan ik vanuit de blokhut aflezen. Hieraan zie ik hoe snel de temperatuur ’s avonds zakt. Om 20.00 uur is het nog 17 graden, om 22.00 uur is het nog maar 8 graden.
Het was eigenlijk niet mijn plan maar ik besloot om weer naar de Noordkaap te gaan. Ik had gewoon een bepaalde drang om daar naartoe te rijden. Het was tenslotte nog maar 500 km.
De 21 volg ik tot Kilpisjärvi. Hoe noordelijker ik kom hoe mooier de weg. Mocht je nog eens op deze weg rijden, tank dan op tijd. tot 50 km na Muonio kom je nog tankstations tegen. Daarna kom je niks meer tegen. Tegen de tijd dat ik een tankstation had (lang leve de Garmin streetpilot) ging er 19.5 liter van de 20 liter in.
Na de middag passeer ik de grens met Noorwegen. Direct wordt het landschap meer bergachtig en ruig met fantastische vergezichten.
In Tromso bezoek ik de meest noordelijke H-D dealer ter wereld waar ik een achteraf te klein shirt koop. De mensen bij de dealer vertellen me dat het de komende week mooi zonnig weer blijft voor de hele regio. Mijn dag kan niet meer stuk.