Als Svetlana van het werk terugkomt rijden we naar de Harley dealer van Riga. Ik wil nog een H-D shirt kopen. Gelukkig wist ze waar de dealer was anders had ik het nooit gevonden.
Helaas slaat het weer om en wordt het donker in de lucht.
We rijden nog even naar het strand van Jürmala omdat het in de buurt van de Harley dealer is. Het strand stinkt verschrikkelijk. Er spoelt één of ander zwart goedje aan. Misschien dat dit de stank veroorzaakt.
We gaan nog wat eten in de stad, wisselen e-mail adressen uit en nemen afscheid
De volgende dag is het weer prima weer. Als ik bij het Laine hotel wegrijd moet ik eerst even denken hoe ik moet rijden. Binnen 2 minuten rijd ik al verkeerd. Via allerlei straatjes met kasseien en diepe tramrails kom ik uiteindelijk toch op de doorgaande weg naar Tallinn uit.
De weg die ik rijd is de via Baltica. een doorgaande weg die door alle drie Baltische landen gaat. De weg is op zich heel goed berijdbaar, er wordt echter zeer veel aan deze weg gewerkt. Oorzaak is dat er veel wachttijden zijn.
Na een niet al te lange rit kom ik in aan de grens met Estland.
Bij de grenspost staat een douanebeambte in een bijbehorend karnavalsachtig douanepak. Ze steekt de hand omhoog en ik denk dat ze doorrijden bedoelt. Dus niet! ze ramt op een grote rode knop en een slagboom komt met een vaart omlaag. Nu begrijp ik dat ik dus niet door had mogen rijden. De beambte springt bijna uit haar vel en vraagt met luide toon waarom ik doorrijd…. Ik had het niet goed begrepen zeg ik kalm, ze ratelt maar door. Ik zeg maar niks, dat lijkt me beter in deze situatie. Ik moet alle papieren laten zien, mijn zonnebril afzetten en nog net niet mijn spullen uit te pakken.
Chagrijnig loopt de beambte naar de auto achter me waar inmiddels een lange file is ontstaan. Ik kan eindelijk weer verder.
Binnen niet al te lange tijd ben ik in de hoofdstad van Estland Tallinn. Het is nog niet zo laat in de middag dus ik besluit om met de boot alvast de oversteek naar Finland te maken. Achteraf had ik beter in Tallinn kunnen blijven en zo de stad kunnen bekijken, volgende keer dan maar.
Voordat de boot vertrekt moet ik nog even wachten. Ook hier ontzettende vriendelijke mensen die graag een praatje maken. In de Baltische landen hangt echt een relaxte sfeer.
Als ik het kaartje voor de jetboat á €60,= gekocht heb blijkt de boot vertraging te hebben. Ik stel me op in de rij wachtende. Het is niet echt goed aangegeven waar en hoe je voor de ferry moet opstellen vind ik. Een Finse automobilist zegt dat ik beter naar voren kan rijden, dan ben je er als eerste weer af zegt hij. Hij heeft inderdaad gelijk. De tocht duurt 75 minuten.
Als de boot er eindelijk is kan ik als eerste aan boord. De Roadking wordt netjes vastgezet door het personeel. Wat een onzin denk ik, het is heel rustig weer. Later tijdens het varen weet ik waarom de King werd vastgezet.
Langzaam varen we de haven van Tallinn uit. Eigenlijk vind ik het jammer dat ik hier niet op de camping ben gebleven, juist omdat er ook veel vertraging met de boot was. Gelukkig is het lang licht deze avond. De komende avonden zal dat alleen maar langer worden. Boven de poolcirkel zal het zelfs geen nacht meer worden.
Eenmaal op open water komt de jetferry pas los, je weet dan gelijk waarop het een jetferry heet. De boot gaat met een gigantische snelheid over het water. Alles aan de boot schudt en wiebelt. Ik ga lekker op een kruk zitten liefst met mijn ogen dicht, op deze boot kun je dus echt wel zeeziek worden. Gelukkig is de vaart maar 75 minuten.