Polen is in tegenstelling tot alle verhalen die ik er over hoorde een prima land om op de motor naar toe te gaan. Zelfs het wegdek viel me mee. Verder heb ik mij er geen moment onveilig gevoeld.
Aan de grens met Litouwen is er weer grenscontrole. Vriendelijke beambten en in tegenstelling tot wat ik vaak heb gelezen geen wachttijden. Wel zijn er wachttijden voor de vele vrachtwagens die vol met personenauto’s staan. Auto’s voornamelijk uit Duitsland.
Het eerste deel tot Kaunas is een lange saaie weg van goede kwaliteit. Onderweg zijn er tal van stopplaatsen met tankstations en bars. Alles is net even iets duurder dan in Polen.
In Kaunas kom ik via de rondweg op de 141, de weg naar Klaipeda. Deze weg loopt parallel langs de rivier Nemunas die Litouwen en de Russische enclave Kaliningrad van elkaar scheiden.
Het verkeer is hier heel goed te doen. Er wordt niet zo hard gereden als in Pole
Met de mensen in Litouwen kom je makkelijk in contact. Het zijn vriendelijke mensen en met handen en voeten Engels begrijp je elkaar toch.
Als ik in Zukai aankom kan ik niet verder over de 141. Het zou wel mogelijk zijn maar de weg ligt geheel open en ik zie het niet zitten om over een ongeasfalteerde weg verder te rijden. Via allerlei kleine binnendoorwegen rijd ik naar Klaipeda.
De eerste indruk van Klaipeda was een vieze grauwe stad, je ruikt de oliegeur die uit de haven komt, net zo’n geur als in de Botlek. Gaandeweg verdwijnt de geur en rijd ik op zaterdagmiddag door het centrum van een bruisende stad vol verkeer en mooie vrouwen. Ik word aangekeken alsof ik van een andere planeet kom. Mensen die zwaaien en hun duim omhoog steken. Als kinderen zwaaien en ik zwaai terug en druk op mijn claxon worden ze helemaal gek.
Als ik een campingbord zie volg ik dat en kom ik aan bij een camping aan het strand.
Als ik op de camping sta komen er ook weer veel mensen kijken en veel willen graag met de King op de foto.
De volgende morgen dacht ik dat ik lekker op tijd mijn nest uitwas. Ik was echter vergeten dat er tijdsverschil is, het is hier een uur later.
Ik vind het erg fris het is 23 graden. Dat krijg je als je 35 graden gewend bent. Eigenlijk ideaal motorweer dus.
Aan de grens met Letland is er weer pascontrole. Een makkelijke grensovergang waar helemaal niks te doen is. Ik ga de grens over via de kustweg A13 die in Letland overgaat in de A11.
Als ik Letland binnenrijd is het heel erg stil. Aan de grensovergang is er in tegenstelling tot de eerdere grensovergangen niks te doen. Ook hier valt mij het wegdek 100% mee.
Al snel kom ik in een redelijk grote stad terecht, Liepaja. Wat me opvalt is dat er zeer veel mensen staan te liften. Jongeren maar ook bejaarden en ze hebben bijna allemaal een plaatsnaambordje in de hand.
Onderweg kom ik heel erg veel motorrijders tegen. Bij het tankstation kom ik aan de praat met Oleg. Hij rijdt samen met zijn vrouw Alla en een vriendin Svetlana. Het blijkt dat er een motortreffen was waar hun waren geweest.