Er waren ook bosbranden ten tijde dat ik op Corsica was. met behulp van vliegtuigen werden de bosbranden opgespoord. Brandweerwagens met loeiende sirenes reden af en aan.
Ook in de bermen was het zichtbaar dat de brand ook al dichter bij de straten was geweest.
Aan een doorgaande weg kom ik een camping tegen. Ik rijd het terrein op en ik word begroet door de eigenaar en een paar zeer waakzame honden. Een echte B-camping met een boel rommel op het terrein. Douche en toilet bevinden zich in de open lucht.
Ik zet mijn tent op en ben buiten een paar caravans alleen op de camping. Het is er lekker rustig. Dat verandert echter snel als de eigenaren van de caravans terug komen. Enkele zigeunerfamilies die heel erg aanwezig zijn.
De volgende dag rijd ik langs de oostkust naar het zuiden. De oostkust is niet echt de moeite waard en heeft dus totaal geen overeenkomst met de westkust. Het schiet wel lekker op want je kunt gewoon lekker doorrijden. En dat is mooi meegenomen want ik wil naar Bonifacio om de veerboot naar Sardinië te halen.
Als ik in Bonifacio aankom is het er een drukte van belang. Een grote parkeerplaats in het centrum van de stad is vol en er rijden veel toeristen rondjes in de stad. Ik vraag me af wat er aan de hand is. Al snel blijkt dat de veerboot niet vertrekt omdat het te hard waait. Niemand kan me vertellen waneer de veerboot wel gaat. Ook het ontzettende chagrijnige personeel van de rederij weet het niet.
Ik ben het zat en besluit weer naar het noorden te rijden om weer de veerboot naar Italié te nemen. Ik koop een ticket bij het kantoor van Corsica/sardinia ferries. Deze kost maar €28,= een stuk goedkoper dan die van de Moby lines.
Ik kan echter pas de volgende dag op de boot. Als ik de volgende dag weer in de haven kom is alles weer heel onduidelijk aangegeven. Dat had natuurlijk aan mij kunnen liggen, ik ben echter niet de enige die aan het zoeken is. Ik kom twee Duitse motorrijdsters tegen die ook al aan het zoeken zijn.
Uiteindelijk in de laatste minuut als iedereen al voor de slagbomen staat komt er personeel aan om te vertellen waar iedereen naartoe moet. Ik rijd samen met de Duitse motorrijdsters op en we mogen langs de file rijden zodat we direct vooraan bij de haven staat waar de boot aan zal komen. We moeten dan nog zeker een uur in de brandende zon staan. Echt een ongeregeld zootje dus.
Als de boot er eindelijk is duurt het even voordat alle verkeer van boord is.
Als het schip leeg is kunnen eindelijk de motoren worden gestart en kunnen we aan boord gaan, eerst motoren en een bende scootertjes, daarna zijn de auto’s aan de beurt.