Dit is het eerste jaar dat ik op de Triumph Rocket III op toer ga. Voor het eerst bagage op een nieuwe motor pakken is dan even een probleem. In dit geval was het gewoon niet verantwoord om de grote tassen achterop de buddyseat te pakken omdat de bepakking dan echt alle kanten op ging.
Na een dag werk heb ik een uiterst stevig rekje in elkaar geknutseld waardoor ik met een dag vertraging naar het zuiden vertrek.
‘S morgens om tien uur start ik de Rocket met het Zwitserse Bellinzona als eindbestemming voor de eerste dag. Volgens de Garmin goed voor 900 Km.
Zuid-Duitsland is snel gepiept en Zwitserland komt al in zicht.
Bij het laatste tankstation aan de snelweg koop ik een vignet á €28,= voor de Zwitserse snelwegen. Bij de grens wordt er op de vignetten gecontroleerd. Ik mag direct doorrijden want ik heb een vignet zichtbaar op mijn voorvork geplakt. Wie geen vignet heeft moet naar de rechterkant en moet alsnog een vignet kopen.
Tegen de avond kom ik aan op een camping in Bellinzona. Voor slechts €8,= zet ik mijn tent op.
De volgende morgen word ik wakker van het lawaai van kettingzagen en vallende takken. Als ik mijn kop buiten de tent steek zie ik dat er vlak naast mijn tent enkele houthakkers de bomen aan het snoeien zijn.
Ik pak mijn spullen weer op de Rocket en vertrek om half elf uit Bellinzona.
Via de snelweg rijd ik verder naar het zuiden. Al gauw paseer ik de grens met Italië. Het gas gaat er stevig op en binnen een mum van tijd ben ik Milaan voorbij en rijd ik richting Modena.
Bij Modena verlaat ik de autostrada en ga ik de 12 op richting de 1388 meters hoge paso di Abetone. De 12 is echt een fantastische weg, een waar bochtenparadijs. Misschien wel de pas met de meeste bochten per kilometer. Het is echter wel een drukke weg met veel verkeer. Géén toeristen maar voornamelijk lokalen, vrachtverkeer en busjes. Dit alles mag de pret echter niet drukken.
De weg is ongeveer 180 Km lang en je doet er ongeveer 3 uur over als je stevig doorrijdt. Onderweg kom je genoeg barretjes en restaurants tegen waar je goedkoop wat kunt eten en drinken.
Tegen de avond rijd ik de havenstad Livorno in waar ik een kaartje voor de ferry naar Corsica wil kopen. Juist als ik er aankom is het een drukte van belang, er ligt namelijk een boot die bijna gaat vertrekken.
Er staat echter nog een file tot buiten de haven. Ik rijd langs de file om de haven in te rijden. Bij een slagboom zet ik de Rocket even aan de kant om te kijken waar ik een kaartje kan kopen. Ik vraag het aan de vriendelijke portier bij de slagboom, hij verteld me dat ik bij het gebouw met de gele bilboard op de tweede verdieping moet zijn. Er zijn twee rederijen, Corsica-Sardinia ferries en Mobylines. Mobylines is open dus koop ik daar een kaartje á €77,= voor de volgende dag. Ik had ook dezelfde dag mee gekunt, leek me niet zo’n goed idee. Het is dan namelijk donker op Corsica als je er aan komt en in het donker rijden wil ik zoveel mogelijk vermijden.
Als ik de kaartjes heb stap ik weer op mijn Rocket en rijd over de via Aurelia (ss1) naar Pisa. Daar weet ik nog een goede camping waar ik op een andere reis al eerder was geweest.
Het weer is uitstekend, niet superwarm, wel zonnig en gewoon een aangename temperatuur. Heerlijk weer om motor te rijden.
Om zes uur ’s morgens gaat mijn wekker, snel mijn spullen inpakken zodat ik naar Livorno kan rijden om aan boord te gaan.
Als ik in de haven aankom ben ik niet de eerste, het is er op dit vroege tijdstip al erg druk. De Moby Vincente ligt klaar voor vertrek.
Zoals gewoonlijk in de mediterrane landen is iedereen erg druk en wil iedereen als eerste aan boord. Ik mag echter van een verkeersregelaar langs de auto’s rijden en de Rocket bij enkele andere motoren reeds op de boot zetten. Gelukkig heb ik eigen spanbanden met haken bij me. De andere motoren worden met afgekeurd koeientouw vastgezet door het personeel van Moby-lines.
Binnen een mum van tijd is het hele schip vol en om negen uur precies vertrekt de boot dan ook volgens schema.
Aan boord is het superdruk, zo druk dat er zelfs geen zitplaats meer is. Alles is vol.